தொலைந்த எனை மீட்க வா…!- 30/31
30) அவரை வேகமாகப் பரிசோதித்த அபராசிதன், கடகடவென்ற என்ன செய்யவேண்டும் என்று தாதிக்கு உத்தரவு பிறப்பித்தவாறு உடனடி சிகிச்சையை வழங்க, விஜயராகவனின் மூச்சு சீராகத்…
வெறுக்காதே வீழ்ந்தே போவேன் – 51
(51) வைத்தியர் பேசிவிட்டுப் போன பின், இரண்டு நாட்கள் கழித்துத்தான் அதகனாரகன் விழிகளைத் திறந்தான். அவன் விழித்துவிட்டான் என்கிற செய்தியை தாதிவந்து சொன்னபோது, இவள்…
தொலைந்த எனை மீட்க வா…!- 29
(29) விஜயராகவனின் அறையை நெருங்கியதும், மெதுவாகக் கதவைத் தட்டிப் பார்த்தாள் திகழ்வஞ்சி. பதில் எதுவும் வராது போக, கதவைத் திறந்து உள்ளே வர, அங்கும்…
தொலைந்த எனை மீட்க வா…!- 28
(28) மறு நாள் அதிகாலை ஆறுமணிக்கெல்லாம் எழுந்துவிட்டாள் திகழ்வஞ்சி. பின்னே உறக்கம் வராமல் எத்தனை நேரமாகத்தான் மொட்டு மொட்டென்று படுத்துக் கிடப்பது. மனதில் குழப்பமிருந்தால்…
தொலைந்த எனை மீட்க வா…!- 26/27
(26) நேரம் தன் பாட்டிற்கு ஓடிக்கொண்டிருந்தது. அபராசிதன் அவளை அவனுடைய அறையில் விட்டுவிட்டுச் சென்று நான்கு மணி நேரம் கடந்திருந்தது. இன்னும் அவனைக் காணவில்லை.…
தொலைந்த எனை மீட்க வா…!- 25
(25) அன்றயை இரவு திகழ்வஞ்சிக்குத் தூங்கா இரவாகிப் போனது. எத்தனை சுலபமாக என்னை மணந்துகொள் என்று சொல்லிவிட்டான். அவளால் அவனை மணக்க முடியுமா? “ஏன்…
தொலைந்த எனை மீட்க வா…!- 23/24
(23) அதிர்ச்சியிலும் ஆவேசத்திலும் எழுந்து நின்று தன் கணவனை ஏறிட்ட ஈஷ்வரிக்குக் கோபத்தில் உடல் நடுங்கியது. ஆனால் விஜயராகவனுக்கு அது எதுவும் உறுத்தவில்லை. “ஈஷ்……
தொலைந்த எனை மீட்க வா…!- 21/22
(21) மறுநாள் திகழ்வஞ்சி கண்விழித்தபோது, இருட்டு விலகியிருக்கவில்லை. தன் கைப்பேசியை எடுத்து நேரத்தைப் பார்த்தாள். ஐந்துமணி. நித்திராதேவிக்கு அவள் மீது அப்படி என்ன கோபமோ.…
தொலைந்த எனை மீட்க வா…!- 20
(20) ஒரு வழியாக விமானம் தரை இறங்க மூவருமாக பெட்டி படுக்கையுடன் வெளியே வந்தார்கள். அக்டோபர் மாதம் என்பதால் ஏழு மணிக்கெல்லாம் இருட்டத் தொடங்கி…
தொலைந்த எனை மீட்க வா…!- 19
(19) அதே நேரம் திகழ்வஞ்சிக்கு மருத்துவம் பார்த்துவிட்டு வெளியே வந்த அபராசிதனுடைய முகம் பெரும் குழப்பத்தில் இருந்தது. எங்கோ ஏதோ தவறு நடப்பது போல…