(13) அந்த அரவன், அவளை நோக்கித் துப்பாக்கியை நீட்டியதும், தன்னைக் கொன்று அங்கேயே புதைக்கப் போகிறான் என்று இதங்கனைக்குப் புரிந்து போனது. அவ்வளவுதானா அவளுடைய வாழ்க்கை? அச்சத்தில்…
(28) அன்று அவனைப் பார்க்கவேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டுத் தன் கணவனிடம் கேட்டிருக்க, அவனாகவே அவர்களைத் தேடி வருவான் என்று மீனாட்சிப்பாட்டி கனவிலும் நினைத்திருக்கவில்லை. “கண்ணா… உனக்கு ஆயுசு…
(12) அவளை இழுத்துக் கொண்டு வந்தவன்,கொழுந்து விட்டெரியும் நெருப்புக்கு முன்பாக வந்ததும், “உட்கார்...” என்றான் அதிகாரமாக. உடனே மறுப்புச் சொல்லாமல், சட்டென்று அமர்ந்துகொண்டாள் இதங்கனை. அவனும்…
(27) நரைத்த முடி, சற்று சுருங்கிய வெண்ணிற முகம். நெற்றியில் பெரிய வட்டப் பொட்டு. அதற்கு மேல் திருநீற்றுக் குறி என்று மங்களகரமாக இருந்தாலும், இழப்புகளின் வேதனைகள்…
(11) கரங்களில் இரத்தம் வடிய, பற்களைக் கடித்து வலியைப் பொறுத்துக்கொண்டு அவனோடு இழுபட்டுச் சென்ற இதங்கனைக்கு போராடத் தோன்றவில்லை. போராடிப் பயனிருக்குமா என்றும் தெரியவில்லை. தலைக்கு…
(25) எப்படியோ அனைத்தும் ஒரு நிலைக்கு வந்து, பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்குத் தற்காலிகமாக ஆவன செய்துவிட்டு நிமிர்ந்தபோதே, அதிகாலை ஐந்து மணியையும் கடந்துவிட்டிருந்தது. சரி, இனி அலரந்திரியைப் போய்ப் பார்க்கலாம்…
(10) இதங்கனை கண் விழித்தபோது எல்லாமே மங்கலாகத்தான் தெரிந்தன. தலை வேறு விண் விண் என்று வலிக்க ஒற்றைக் கரத்தால் தலையை அழுத்திக் கொடுத்தவாறு, சிறு தள்ளாட்டத்துடன்…
(9) இப்போது அவளை எப்படி அழைத்தான்... இதங்கனை என்றா? உடலில் உள்ள இரத்தம் அத்தனையும் வடிந்து செல்ல அவனை விறைத்துப் பார்த்தாள் பெண்ணவள். அவனோ சவதானமாகத் தன்…
(23) இரண்டு நாட்கள் கழிய, அன்றும் அலரந்திரிக்குத் தூக்கம் சுத்தமாக வருவதாக இல்லை. நடந்த சம்பவத்தை எண்ணி எண்ணித் தவித்தவளுக்கு ஏனோ தான் புறப்படும்போது தன்னை ஏக்கத்துடன்…
(8) குளியலறையை விட்டு வெளியே வந்ததும் முதல் வேலையாகச் சுருண்டு சிலுப்பிய தலை முடியைக் கரங்களால் வாரி விட்டுப் பின் ஒலிவாங்கியை எடுத்துக் காதில் பொருத்தி, கூந்தலை…