(15) நம் குடும்பம் தலைமுறை தலைமுறையாகவே மிகுந்த வசதியோடும் செல்வாக்கோடும் வாழ்ந்தவர்கள். கிட்டத்தட ஐம்பத்தேழு வருடங்களுக்கு முன்பு, அப்போது பெண்கள் வீட்டை விட்டு வெளியே வரமுடியாத காலமாக…
(14) இரண்டு மணி நேர ஓட்டத்தில், அலரந்திரி தங்கியிருக்கும் இடத்தை நெருங்கியபோது, சூரியன் மறையத் தொடங்கியிருந்தான். அதுபோல அவனுடைய தைரியமும் மெல்ல மெல்லக் கரையலாயிற்று. அவனையும் அறியாமல்…
(12) அலரந்திரி பெரும் ஆவேசத்துடன் அந்த இளைஞர்களை அடித்துக்கொண்டிருக்கும்போது ஒரு வெண்ணிற வாகனம் வந்ததையோ, அதிலிருந்து ஏகவாமன் பெரும் சீற்றத்துடன் இறங்கியதையோ அவள் கவனிக்கவில்லை. இறங்கியவன், அங்கே…
(11) அவள் வதங்கிக் கரைந்துகொண்டிருந்த அதே நேரம் அலுவலகத்தில் அமர்ந்திருந்த ஏகவாமனின் சிந்தையும் ஒரு நிலையில் இருக்கவில்லை. அது தாரு மாறாகத் தறிகெட்டு நாலா திசைகளிலும்…
(10) தைக்க வேண்டியதைச் சரிப்படுத்தித் தையல் இயந்திரத்தின் ப்ரஷர் ஃபூட்டில் செருகித் தைக்க ஆரம்பித்தவளுக்கு ஏனோ மனம் தைப்பதில் செல்லவில்லை. மனம் எங்கெங்கோ தறிகெட்டுச் சென்றுகொண்டிருந்தது.…
(18) அவ்வியக்தன் புறப்பட்டுச் சென்ற ஒரு வாரம் கழித்துத்தான் விதற்பரைக்கு அவன் அங்கில்லாததே உறுத்தியது. எங்கே போனான்? யாரிடம் விசாரிப்பது? உத்தியுக்தன் வேறு கடந்த சில நாட்களாகச்…
(8) பெரும் சீற்றத்துடன் ஜன்னலருகே நின்று வெளியே வெறித்துக்கொண்டிருந்த ஏகவாமனனின் செவியில் தொப் என்று விடும் சத்தம் கேட்கத் திரும்பிப் பார்த்தான். வாடிய மலராகத் தரையில் கிடந்தவளைக்…
(7) மெல்ல மெல்ல அவளை நெருங்க, அவனுடைய உடலின் வெம்மையை அவள் முழுதாக உணர்ந்த நேரம் அது. அவனுடைய மூச்சுக்காற்றின் அனல், அவள் முகத்தின் மீது பட்டுத்…
(6) மாலை தன் வேலையை முடித்துக்கொண்டு வீடு நோக்கி வந்துகொண்டிருந்த ஏகவாமனுக்கு, ஆலமரத்தில் சாய்வாக அமர்ந்திருந்த அலரந்திரி தெரியத், தன் புருவத்தைச் சுருக்கினான். ‘இவ்வளவு சொல்லியும் பிடிவாதமாக…
(5) தள்ளப்பட்ட அலரந்திரி இரண்டடி சென்று தரையில் விழுந்தவாறு அதிர்ச்சியுடன் தன்னை யார் தள்ளிவிட்டதென்று திரும்பிப் பார்த்தாள். அங்கே, ஒருவன் ஏகவாமனைக் கொல்வதற்காகத் தன் கத்தியைத் தூக்கியவாறு…